"Zanim się pojawiłeś" Jojo Moyes

    Nie mam pojęcia jak rozpocząć tę recenzję. Po skończeniu książki leżałam jeszcze chwilę pod kocem, wpatrując się w okładkę i kartkując strony. Żeby zająć czymś głowę, pozbyć się uczucia książkowego kaca, odkurzyłam pokój, włączyłam laptopa i poszłam zjeść obiad, a potem jeszcze połowę batonika. Teraz rozsiadłam się wygodnie, odpaliłam muzykę i wciąż nie wiem jak zacząć. 

   Rzadko, naprawdę rzadko sięgam po tego typu powieści (chociaż ostatnio staram się rozszerzać tematykę tego, co czytam) i to trochę przygnębiające. Ta książka jest przygnębiająca. Jej treść. Jej początek i jej zakończenie. Każdy jej akapit jest przygnębiający, kiedy ma się przeczucie, co stanie się na koniec. Ta książka, to zawodowy łamacz serc.   

 

Tytuł.: Zanim się pojawiłeś
Tytuł oryginalny.: Me before you

Autor.: Jojo Moyes

Ilość stron.: 382

Tłumaczenie.:  Dominika Cieśla-Szymańska

Wydawnictwo.: Świat Książki

Data wydania.: 27 kwietnia 2016
Kategoria.: Romans, powieść obyczajowa 

   

 ,,Co robisz, jeśli chcesz uszczęśliwić osobę, którą kochasz, ale wiesz, że to złamie twoje serce?"

   Fabuła książki skupia się na dwóch postaciach - Will'a Traynor'a, który na wskutek wypadku motocyklowego i paraliżu kręgosłupa utracił swoje dawne, pełne przygód życie oraz Lou Clark, dwudziestosześcioletniej kobiety, trwającej w swoim spokojnym, poukładanym świecie. Ich losy krzyżują się, kiedy Louisa traci pracę i zatrudnia się jako opiekunka Willa. Jej umowa o pracę jest na okres sześciu miesięcy. Od momentu jej zawarcia rozpoczyna się odliczanie dni pełnych walki, cierpienia, łez i szczerego szczęścia. 

 - To było - powiedziałam mu - najlepsze pół roku w moim życiu.
Milczeliśmy długo.
- To zabawne Clark, ale w moim też.

    Cała powieść jest napisana narracją pierwszoosobową, a większość rozdziałów to punkt widzenia Lou. Towarzyszymy jej w życiu codziennym - widzimy (moim zdaniem nieco zbzikowaną) rodzinę, jej chłopaka, który poświęca każdą wolną chwilę na ćwiczenia, bieganie, jazdę na rowerze oraz pracę, polegającą na zajmowaniu się Will'em. Poznajemy Will'a jako bogatego, stanowczego i pełnego temperamentu chama, tęskniącego za swoim dawnym ja, wpinającym się na Kilimandżaro. Ich stosunki są niezwykle chłodne, jednak po pewnym czasie rozgadana, pełna ciepła Lou zaskarbia sobie jego przyjaźń. 

 ,,Człowiek ma tylko jedno życie. I właściwie ma obowiązek wykorzystać je najlepiej, jak się da."
 

   Nie jest to książka napisana wybitnym, pełnym gracji językiem, a jej proste zdania są miejscami nieco irytujące. Mimo to cała historia zasługuje na miano pięknej, niezwykle wzruszającej, wywołującej w człowieku nadzieję i wiarę na lepszą przyszłość dla bohaterów. Czyta się ją niezwykle lekko, momentami nie stroniąc od lekkiego uśmiechu. Na mnie wywarła duże wrażenie, chociaż, jak już wspomniałam wcześniej, nie gustuję w tego typu powieściach. Wszyscy dookoła powtarzali mi, żebym przygotowała sobie chusteczki, lecz mimo tego nie płakałam. Czułam to nieprzyjemne szczypanie w oczach, ucisk w klatce piersiowej, myślowy zastój i pytanie po co w ogóle to czytałam?, a to u mnie znaczy więcej niż morze wylanych łez. 

   Polecam na długie, letnie wieczory albo wypad na plażę i czytanie wśród wzburzonych fal. 

 ,,Kiedy wpada się po uszy w zupełnie nowe życie - albo zostaje się wepchniętym do cudzego, tak, że równie dobrze można by stać, przyciskając twarz do okna mieszkania tego człowieka - człowiek musi się na nowo zastanowić nad tym, kim jest. Albo jak widzą go inni."

   Ponadto zawsze podczas czytania  włączam moje kochane Spotify i wybrałam piosenki, które, według mnie, nadają się do danej książki. W tym wypadku ta niesamowicie wpasowała się w klimat.:

   Trzymajcie się cieplutko, cieszcie wakacjami i żyjcie. 🐈
   ~ S.



P.S. Napisanie tego tekstu zajęło mi prawie godzinę, a jest tak beznadziejny, jak bagietki z nutellą i musztardą. Może zamiast recenzować książki, to powinnam zająć się wymyślaniem dziwnych typów kanapek, których nikt by nie zjadł?