Co 4 głowy, to nie jedna! Nie oceniaj książki po okładce.

     Cześć, kluchy. Pora na kolejny post z serii „Co cztery głowy, to nie jedna”.
    Tym razem porozmawiamy sobie o jednej z najważniejszych rzeczy, z której składa się książka, a mianowicie jej szacie – okładce. Jak zapewne większość książkoholików jestem typową okładkową sroką. Wiele razy nie mogłam oderwać wzroku od jakiejś pozycji, co chwile macając jej okładkę, bo taka piękna, bo albo się błyszczy, albo jest wykonana z taką prostotą, że wręcz zachwyca. Kto miał tak przynajmniej razy w życiu, ręka w górę.

    A ile razy, przekonani pięknem okładki i zwabieni niczym małe pszczółki, kupowaliście jakąś książkę, a potem czuliście się oszukani i zdradzeni? W tym wypadku z książką jest jak z człowiekiem. Może mieć cudowną okładkę, przykuwającą wzrok, ale pod tym wszystkim jej wnętrze pozostaje puste i niczym nie zachwyca. Fabuła jest mdła, całkowicie niewciągająca, a postacie zasługują na przywalenie cegłą w twarz. Wtedy taka książka jedynie stoi na półce, wciąż ciesząc oko, jednak zazwyczaj żałujemy wyboru.


    Myśląc o tych okładkowych zawodach, pierwsze co mi przychodzi na myśl, to „Czerwona Królowa” Victorii Aveyard. Naprawdę złamano mi serce faktem, że okładka to najlepsze, co może być w tej książce. Bardzo podobają mi się również okładki serii „Pretty Little Liars” Sary Shepard. Są dość minimalistyczne, wyglądają estetycznie oraz przyciągają wzrok, co sprawia, że seria, nie napisana najlepiej, ginie pod tym wszystkim. O jejku. Albo cykl „Dziewiąty mag” napisany przez Alice Rosalie Reystone. Takie piękne smoki! A cała historia niesamowicie mi się dłużyła, przeciągała i była wypchana takimi absurdami… Naprawdę zbyt dużo było tych absurdów, nawet jak na powieści fantasy. 

    Znacie powiedzenie „nigdy nie oceniaj książki po okładce”? No pewnie, że znacie, bo przecież jest w nim tyle prawdy. Ale powiem tak, że według mnie nie ma brzydkich okładek. Stanowczo nie lubię takich nieadekwatnych do fabuły, często okładek filmowych, zdjęć szaleńczo zakochanych, zbuntowanych nastolatków albo gołych klat facetów (no nie-e. Naprawdę proszę, nie). Jednak mimo wszystko każda okładka okładka ma w sobie coś pięknego, co może kogoś zachwycić.

    Okej. Zhejtowałam już te piękne okładki, ukrywające słabe historie, ale jest na świecie tyle książek, które są piękne  zarówno w środku, jak i na zewnątrz. Prawda? Niesamowicie podobają mi się okładki książek Johna Greena, szczególnie „Gwiazd naszych wina” (nie, nie ta filmowa, tylko ta śliczna niebiesko – biała). Albo „To” Stephena Kinga, wiecie, to takie piękne wydanie w twardej okładce z wydawnictwa Albatros. Oo, no i „Magnus Chase” Ricka Riordana, którego ostatnio czytałam. I JEJU, nie zapominajmy o najnowszych wydaniach serii o Harrym Potterze. 

    No i mogłabym się tak rozpisywać i rozpisywać, jednak czytalibyście do to jutra… A jeszcze muszę oddać głos koleżankom z blogosfery. Co one nam powiedzą?

QUIDPORTAVI

  ~ 🐈 ~

    Cześć Poziomeczki!

   Nie, wzrok was nie myli ;). Dziś Q zagościła u Sempry, i zaraz zacznie się mądrzyć na temat okładek, tych ładnych, i tych ładnych inaczej ;).

    Sempra ma rację, każdy ksiażkoholik chociaż raz dał się nabrać wydawnictwom, i sięgnęło po książkę „bo okładka była niesamowita”, a w środku co? A w środku dupa blada, bo albo literówek co nie miara, albo treść nudna jak flaki z olejem, albo inne okropności czytelnicze. Ja sama przejechałam się w ten sposób na przykład na Łzie autorstwa Kate Lauren. Tak się to to ładnie błyszczało, tak kusiło tą suknią z wody… a w środku nuda. I teraz leży na półce i się kurzy cholera. Wy też z pewnością macie chociaż jedna taką książkę, w końcu ludzie są zwykle wzrokowcami, o czym wydawca doskonale wie. I teraz nie wiem, czy to nie jest niesprawiedliwe – tak oszukać czytelnika, omamić, wykorzystać, i nie dać nic w zamian? No.. może z wyjątkiem ładnej ozdoby na półce.

    Ale czasami jest zupełnie na odwrót. Czasami wydawnictwa robią nas w jeszcze gorsze bambuko! Ile to niezwykłych historii, które zasługują na najlepszą oprawę, zostało pokarane tak szpetną okładką, że aż strach wziąć ją do rąk? Ile książek omijamy, bo odpychają nas, albo są jakieś takie.. nijakie? A przecież nie wolno oceniać książki po okładce! Tsaa… Kto nigdy nie kierował się oprawą, niech pierwszy rzuci kamieniem. Jak tak się zastanawiam nad moimi pozytywnymi zaskoczeniami… to od razu przychodzi mi do głowy Córka dymu i kości (nawiasem mówiąc gorąco Wam polecam tę trylogię <3). Okładka jest szkaradna. Widziałam ją masę razy w Empikach, Matrasach, i innych Światach Książki, i nawet nie wyciągnęłam dłoni w jej stronę. Fuj. Dopiero przyjaciółka zachęciła mnie do sięgnięcia po pierwszy tom trylogii Pani Laini. Itak wzięłam się za e-book, bo nie toleruję tych konkretnych okładek. I okazało się, że wewnątrz czekają na mnie same cudeńka: niebiesko włosa dziewczyna, potworne hybrydy, i jeszcze bardziej potworne anioły, historia miłości, która wycisnęła ze mnie wiadra łez, i… i miało być o okładkach, a gadam o treści :D. Takich poszkodowanych książek jest wiele. Chciałam wspomnieć o Darach Anioła… ale mam przeczucie, że ktoś inny bardziej cierpi z powodu okładek cyku o Nocnych Łowcach :).

    Ale czasami okładka dorównuje historii, są na równym poziomie. I wtedy wszyscy są szczęśliwi, i tak być zawsze powinno. Od razu pomyślałam o wydanym przez Faerie trylogię Niezwyciężonej. Kurcze, to jest coś pięknego! Póki co w Polsce mamy dwa tomy, i nie dość, że okładki są cudne, to wewnątrz jest mapka, są czarne strony, które mnie powaliły, wyglądają obłędnie, to i literówek tam nie uświadczyłam…. No piękności!

   Ja bym tak mogła paplać godzinami, kto był na moim blogu, ten wie. Ale nie wypada tak się mądrzyć w gościach, inni też chcą się wypowiedzieć, więc tutaj się z wami żegnam ;)

    Buziaki

AMERUJA

 ~ 🐈 ~

    Cześć, hej – witajcie :)
    Dzisiaj ugościła nas Sempra!

    Teraz o moim ulubionym temacie – okładkach! :D
Jako iż jestem typową okładkową sroką, wzrokowcem, czy jakkolwiek inaczej to nazwać, pierwsze na co zwracam uwagę w książce – to okładka.

    Tak, jestem wstrętna, oceniam książki po okładce. Ostatnio czytałam „Heaven. Miasto elfów”. Wiecie, śliczna okładka, można oglądać ją godzinami! Srebrzyste elementy, ta brama, te barwy i odcień fioletu. I to były takie bezlitosne sidła, w które niestety wpadłam. Jeszcze taką perełkę zażyczyłam sobie na urodziny. Opis ciekawy, okładka cudo – nic tylko brać!
Jednak, chyba miałam zbyt wysokie oczekiwania co do tej pozycji. Nie była zła, jednak, czytałam lepsze książki.

    Te białe okładki „Darów Anioła” - ughh, są okropne! Nie będę się tutaj rozwodzić, Kasia już wyżaliła się za nas dwie :D Jednak, musiałam o nich wspomnieć. Oczy mnie bolą, kiedy na nie patrzę!
„Dwór cierni i róż” - co tu dużo mówić. Okładka jest tak szkaradna, że nie mogłam na nią patrzeć! <daleko jej do brzydoty okładek DA, ale i tak jest koszmarna!> E-book mnie uratował, bo nie wiem, czy zniosłabym widok okładki :(

    Ogólnie, jeśli kupuję książki, to staram się wybierać te z ładniejszymi okładkami – żeby ładnie wyglądały na półce. Inne książki, które zostały skazana na szkaradę okładkową, czytam w wersji e-booka.
<ech, cholerny wzrokowiec>
    W gronie znajomych, uważana jestem za jakąś daltonistkę co najmniej. Prawdopodobnie znam tylko dwa kolory, bez wulgaryzmów, będą to: ładny i brzydki :') Jeśli ewentualnie mam znać jakieś inne kolory oprócz tych dwóch podstawowych, to będą jeszcze barwy tęczy.
<czerwień, pomarańcz, żółć, zieleń, błękit, fiolet, róż>
   Jednak, kiedy przychodzi co do czego i mam na przykład stwierdzić czy okładka książki jest morska czy turkusowa – to nagle znam pięćdziesiąt tysięcy odcieni niebieskiego, a okładka okazuje się być połączeniem akwamaryny, cyjanu i grynszpanu.
    Jednak znajomym się nie zdradzę, że odróżniam kolory – ponieważ nieszczególnie chcę dostawać wiadomości z pytaniami jaki kolor sukienki/butów/torebki wybrać :')

    Wracając do okładek, gdybym mogła, wyrzuciłabym połowę tych żmii, które niszczą pierwsze wrażenie – czyli okładki i ogólną grafikę.
     Na stryczek z nimi :')

    Dobra, pozdrawiam was serdecznie i 'widzimy' się za tydzień :D

KASIA

~ 🐈 ~

    Znów witam was nie u siebie, a na kolejnym genialnym blogu :D.

    Dziś wiele wam nie powiem, przede wszystkim dlatego, że chcę wam pokazać moje hiciory nad hiciorami w kwestii okładek. „Nie oceniaj książki po okładce”- mówiła mama. Nie, żartuję, moja mama nie gustowała w literaturze, więc miała gdzieś co robię w tym kierunku xD. Zgodzę się oczywiście z tym, że nie wolno powiedzieć o danej pozycji, że jest do bani, tylko dlatego, że projektant szaty graficznej schrzanił swoją robotę. Jednak kiedy wchodzimy do księgarni i czekają na nas tysiące książek, jak mamy wybrać tę jedyną, którą danego dnia możemy kupić? No przecież, że zasugerujemy się okładkami. Dziś więc chcę pokazać wam moje wykopane z najmroczniejszych czeluści internetu, warte uwagi fronty.

    Może na początek (podejrzewam, że moje wywody na temat „Darów anioła” wychodzą wam już pewną częścią ciała, ale trudno, przyzwyczajcie się ;)) seria Cassandry Clare.

Oto pierwsza wersja „Darów anioła” wydanych w Polsce. Nie skomentuję tego nawet, ale najlepsza jest kobieta (?) na okładce „Miasta popiołów”.

To aktualna ich wersja. No dobra, nie jest źle, ale do przyzwoitego poziomu to jeszcze sporo im brakuje.

 

To natomiast jest opcja, której na pewno nigdy w Polsce się nie doczekamy. Piękne wydanie, cudowne wręcz, ale nie ma się co łudzić.

Szczerze powiedziawszy, jeżeli wydawnictwo pozostałoby przy starych okładkach, to nie wiem czy cykl ten kiedykolwiek bym zaczęła, a wiecie, że pałam do niego miłością żarliwą i nieskończoną.

Teraz pokażę wam moje the best od the best okładek książkowych. Nie marudzę, żeby nie było, ale jak na nie patrzę to mi się delikatnie mówiąc cofa obiad.

 

    Pragnę jedynie dodać, ze serie Patricii Briggs i Sherrilyn Kenyon są dość popularne i wysoko oceniane.

    Dobra, żeby nie było, że tylko narzekam, przedstawię wam też kilka perełek, na które mogłabym patrzeć godzinami po prostu.

 

    To by było na tyle, muszę zostawić trochę miejsca dla dziewczyn, zatem bawcie się dobrze i do zobaczenia niedługo!

  ~ 🐈 ~ 

   My już się wypowiedziałyśmy - teraz kolej na Was. Jakie okładki, według Was, były tymi oszukańczymi, a jakie były tym przyjemnym zaskoczeniem? 

    Trzymajcie się, klusałki, śpijcie dużo i pijcie soczki, bo są smaczne i zdrowe. 🐈

    ~ S.