"Magnus Chase i Bogowie Asgardu. Miecz Lata" Rick Riordan

   Wydaje mi się, że chyba każdy zna lub przynajmniej kojarzy słynną serię, w której występuje Percy Jackson wraz z bogami z mitologii greckiej. No właśnie. Ja ją jedynie znałam z widzenia, plus obejrzałam filmy, więc trochę zrobiło mi się wstyd, że nie czytałam żadnej z książek Ricka Riordana. Chciałam nadrobić, a kiedy zobaczyłam jego świeżutkie książki o Magnusie Chase i bogach Asgardu stwierdziłam, że to idealna okazja żeby spróbować się zaprzyjaźnić. ;)

   Więc zapraszam Was dzisiaj na recenzję, będzie kolorowo. :p

,,WITAJCIE W GAJU GLASIERA

AKWIZYTOROM WSTĘP WZBRONIONY. ZAKAZ ŻEBRANIA.

DOSTAWY HOTELOWE: PROSZĘ UŻYWAĆ WEJŚCIA OD 

NIFLHEIMU"

Tytuł.: Magnus Chase i Bogowie Asgardu. Miecz Lata
Tytuł Oryginalny.: Magnus Chase and the Gods of Asgard. The Sword of Summer
Autor.: Rick Riordan
Ilość stron.: 520
Tłumaczenie.: Agnieszka Fulińska
Wydawnictwo.: Galeria Książki
Data wydania.: 21 października 2015
Kategoria.: Fantastyka, Literatura młodzieżowa

   Spróbuję pokrótce wprowadzić Was w fabułę, starając się pominąć wszelkie spojlery (co w tym wypadku będzie niesamowicie trudne). Wszystko skupia się na szesnastoletnim chłopcu imieniem Magnus Chase. W wyniku dziwnych okoliczności Magnus traci matkę i przez dwa lata żyje na ulicy, błąkając się po Bostonie. Poznaje tam dwóch bezdomnych – Blitza oraz Heartha, którzy sprawują nad nim coś w rodzaju opieki.

,,Jeśli jeździsz nowym bmw i parkujesz je na miejscu dla inwalidów, nie mając odpowiedniej plakietki, to tak, nie mam problemu z wybiciem ci okna i przywłaszczeniem sobie drobnych, które trzymasz w schowku. Jeśli wychodzisz z eleganckiego sklepu z torbą jedwabnych chusteczek do nosa i jesteś tak zajęty rozmową przez telefon, że nawet nie dostrzegasz, jak spychasz ludzi z drogi, to jestem obok ciebie, gotów zwinąć ci portfel. Jeśli możesz wydać pięć tysięcy dolarów na wycieranie nosa, możesz też kupić mi obiad."

Po dwóch latach, mimo wszystko spokojnego życia na ulicy, Magnus dowiaduje się, że poszukuje go wuj wraz z kuzynką. Zaciekawiony, dlaczego rodzina interesuje się nim dopiero po takim czasie, udaje się do rodzinnego domu, zamieszkanego przez brata swojej matki, Randolpha. Tam wpada w ręce wujka, a ten zaczyna opowiadać mu nieprawdopodobne historie o nordyckich bogach, potężnej broni i ojcu Magnusa, którego chłopak nigdy nie poznał.

"-Naszej Ery - Menadżer wzruszył ramionami- Dawniej pisano A.D 

 -A.D.?

- Anno Domini, roku Pańskiego. To może dobre dla chrześcijan, ale Thora lekko irytuje. On wciąż gniewa się o to, że Jezus nigdy się nie stawił na ten pojedynek na który go wyzwał" 

   Zacznę może od tego, że Magnus Chase, to najzabawniejsza książka, jaką przeczytałam w ostatnim czasie. Od dłuższego czasu interesuję się mitologią skandynawską, dlatego też śmieszyły mnie wszelkie mitologiczne żarty i momentami dosłownie wybuchałam śmiechem. Ale nie zrażajcie się, ponieważ wszystkie te zabawne części nie dotyczyły jedynie skandynawskich wierzeń. Riordan spisał całą powieść w swoim świeżym, pełnym humoru języku, od którego uśmiech sam pojawiał się na twarzy. Naprawdę. Szczerzyłam się jak głupia już po przeczytaniu tytułu pierwszego rozdziału.

,,Junior prychnął.
- Chodzi o to, że ten sznur jest jeszcze lepszy! Nazwałem go Andskoti, Przeciwnik. Został utkany z najpotężniejszych paradoksów w dziewięciu światach: z wi-fi bez lagów, szczerości polityka, drukarki, która drukuje, zdrowej żywności przygotowanej na głębokim tłuszczu oraz interesującej książki do gramatyki!"

   Bohaterowie są wykreowani fantastycznie i, znowu, z wielkim humorem. Magnus Chase to ja. Po raz pierwszy spotkałam się z fikcyjną postacią, w którą utożsamiam się w stu procentach. To niesamowicie szczery, uparty, przyprawiony sarkastycznym humorem młody człowiek. Pokochałam go z całego serca, naprawdę. Bohaterowie drugoplanowi również zostali niesamowicie wykreowani, tworzą żywe, autentyczne tło dla całej powieści. I ten książkowy Thor. Kuuurcze. Kocham tego riordanowego Thora. Podoba mi się również to, że to książka pozbawiona wątku miłosnego. Owszem, gdzieś tam zahaczaliśmy o romantyczne elementy, ale było to ukryte tyloma fabularnymi warstwami, że się tego nie zauważało. Zresztą, co to za mitologia, w której nie poruszano by miłosnych rozterek?

,,- Aż się zarumieniłem - burknąłem. - Och, nie, zaraz. To krew na mojej twarzy."

   Przechodząc powoli do podsumowania… Jestem jak najbardziej na TAK. Moja przygoda z Riordanem i Magnusem na pewno nie skończy się na pierwszym tomie, ponieważ już planuję polowanie na kolejną część tej cudnej, nordyckiej trylogii. Potem pewnie skuszę się na Percy’ego, bo czemu nie? Rick Riordan pisze cudnie, w taki idealny, świeży sposób, łącząc dwa światyi tworząc coś niesamowitego. Zdecydowanie polecam tę książkę, zwłaszcza na poprawę humoru. Jest lekka, przyjemna, ciekawa, a fabuła nie ciągnie się w nieskończoność. A... No i okładka jest taaka piękna.

 ~ 🐈 ~ 

   Kluski kochane, a teraz słowo ode mnie. Jak już pisałam wcześniej, byłam na wyjeździe i wróciłam dopiero dzisiaj. Oczywiście najpierw usiadłam do komputera, ponieważ jestem w trakcie pisania siedmiu postów, więc trzymajcie za mnie kciuki, bo trochę mi się tego nazbierało. Oczywiście to tylko tak na dzień dzisiejszy, bo zanim opublikuję pozostałe sześć, to w międzyczasie dojdą kolejne, więc... No, jak na razie teraz macie recenzję, a ja idę pisać dalej, dopóki serwery Aiona są jeszcze offline... Bo ten... dziś wchodzi nowy patch, podnoszą lvl cup i znowu będę musiała expić... Tak, taka wstawka z  "dnia nołlajfa". :D

   A jeszcze muszę nadrobić zaległości na waszych blogach... no super. :p

   Trzymajcie się, klusałki, i pamiętajcie, kiedy ktoś mówi "To wiewiórka!", nie zadaje się pytań, tylko się ucieka. 🐈  

    ~ S.